کنترل دوگانه سازه ها با استفاده از جدایشگرها و میراگرهای فعال به روش تخصیص قطبها

سازه های عمرانی در طول عمر مفید خود در برابر بارهای محیطی دینامیکی مثل باد و زلزله قرار می گیرند که باید در برابر آنها مقاومت نمایند. پیشرفت علم و بوجود آمدن سیستم های کنترلی باعث گسترش این سیستم ها در حیطه ساختمان گردیده است. سیستم ها و روش های مختلفی در زمینه کنترل در ساختمانها ارایه شده است که بسیاری از آنها در مرحله تحقیق و بررسی و تعدادی از آنها بصورت عملی در ساختمانها اجرا شده است. در این پروژه از کنترل دوگانه شامل کنترل غیر فعال و کنترل فعال برای کاهش پاسخ سازه در برابر زلزله های شدید استفاده گردیده است. کنترل غیر فعال شامل جدایشگر پایه base isolation و کنترل فعال شامل کنترلرهای مورد استفاده در طبقات سازه می باشد. جدایشگر پایه شتاب و جابجایی نسبی طبقات و در نتیجه نیروی داخلی اعضاء را کاهش می دهد که استفاده توامان دو سیستم یاد شده باعث تاثیر اثرات هر دو سیستم بر روی سازه م گردد. دو روش الگوریتم کنترل تخصیص قطب (کنترل پیوسته ) و کنترل پالس یا ضربه (کنترل گسسته ) مورد استفاده قرار گرفته که نتایج هر دو روش بدست آمده و با یکدیگر مقایسه شده است. بعلت وجود جدایشگر سازه اصلی فوق سازه جابجایی بسیار کمی داشته و حرکت آن براساس مود اول خواهد بود بنابراین می توان با تبدیل سازه اصلی بدون جدایشگر به یک درجه آزادی و جدایشگر بعنوان یک درجه آزادی کل سازه را به یک مدل دو درجه آزادی تبدیل نموده و این مدل را نیز به دو روش الگوریتمی فوق کنترل نموده و مقادیر پاسخ با سازه n درجه آزادی مقایسه شده است. بعد از آنالیز عددی و مقایسه نتایج مشاهده شده است که الگوریتم کنترل پالس روش بسیار مناسبی برای کاهش ابجایی طبقات می باشد اما شتاب را نمی توان به درستی کنترلی نمود ولی روش تخصیص قطب به راحتی جابجایی و شتاب را به مقادیر مجاز محدود می نماید.